υποσχέσεις

Δεν θυμάμαι πια πως είναι να έχεις σχέση μα έχω ζήσει κάμποσους χρωρισμούς. Και εσύ έχεις δίκιο να μην εμπιστεύεσαι πλέον κάποια που έχει του μουνίου της τον χαβά . Δεν λέω , καλά κάνεις που λίγο πριν το τέλος με αφήνεις μόνη να πίνω ούζα στα μαγαζία που συχνάζω και ας με βρίζεις και ας μην θέλεις να με δεις ξανά καταβάθος το ξέρεις και εσύ πως μία ωραία πρωία θα με πάρεις τηλέφωνο γιατί δήθεν τυχαία με θυμήθηκες . Ξέρουμε και οι δυο δεν ήταν τυχαία , με έψαξες εκεί που με άφησες μα εγώ δεν ήμουν εκεί και ούτε που θα ξαναβρισκόμουν .
 Κάπου εκεί σε πιάνει ένα άγχος για το που πήγα  και τσούπ είμαι  πάλι μπροστά σου να σε απογοητεύσω με το νέο μου θύμα που μου έχει πει παρόμοιες μπούρδες με εσένα . Αυτή τη φορά δεν το πιστεύω . Το ψέμα λέγεται μία φορά όχι δέκα . Και εγώ γελάω απο μέσα μου ενώ τους πείθω για την αφέλεια μου . Υποσχέσεις , υποσχέσεις, υποσχέσεις , όλες χωρίς σχέσεις .
Τα βροντάς όλα κάτω και φεύγεις θυγμένος και γυρίζεις βεβαίως όταν έχεις προχωρίσει τη ζωή σου με καμιά ξανθιά καρακάξα να μου την επειδεικνυείς , μάλιστα και καλά κάνεις ! Έτσι σαν λατέρνα που είναι για επίδειξη μόνο κάνει .
 Και για πες μου εσύ λοιπόν φιλαράκο , πόσο θα κρατήσει η μαλακία που μας δέρνει στο κεφάλι να βρούμε και εμείς τον δρόμο μας , μαζί ή χώρια ?
Μόνο με υποσχέσεις μην γυρίσεις .

Ας πέσουν οι μάσκες

Έιναι 4 παρά , γύρισα πάλι σπίτι αφού θυμήθηκα πρώτα να μετανιώσω για μία ακόμα αμαρτία μου, να νίωσω έλξη για έναν ακόμα άντρα . Δεν ξέρω γιατί γράφω , μάλλον το κάνω απο οργή . Το γράψιμό μου είναι τα δάκρυά μου και η φυγή μου που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ -ίσως-.
Άκουσα κάποιον στο δρόμο να λέει "αυτή ή μαστουρωμένη είναι ή πιωμένη" , αλήθεια, δεν είμαι τίποτα από τα δύο . Πρόσπαθώ να μην βγάζω προς τα έξω την μιζέρια μου , να συνεχίζω να γελάω , δεν φαίνομαι ξενερωμένη , πιστεύω, άλλοι θα με πουν τρελή , άλλοι αφασία ή ιδιόρυθμη.
Μιλάω για έμενα ίσως για πρώτη φορά πάντα κρυβόμουν μέσα στις ιστορίες μου αλλά τώρα έχω κλείσει τις κουρτίνες και σε λίγο θα κατεβάσω τα ρολά και θα μείνω μόνη μέσα στα λίγα τετραγωνικά μου.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως βαρέθηκα να ψάχνω την αγάπη σε κάθε σώμα που συναντάω και που στο τέλος θα γίνει υλικό για ένα ακόμα κείμενο τύπου Άρλεκιν . Είναι που ακόμα δεν ήρθες . Θα σε περιμένω σε κάθε δρόμο και κάθε τόπο που πηγαίνω απλά να μου δείξεις πως η ζωή είναι όμορφη .
Θα σε περιμένω παντού.

Α.

Τώρα κανονικά δεν θα έπρεπε να γραφω εδώ μα να τελειώνω αυτη την έρμη την περίληψη της εργασίας μου . Τέσπα κανω ενα τσιγάρο και συνεχίζω μετά τις μπούρδες μου για να γεμίζουν οι σελίδες .
Λοίπον , είμαι άνθρωπος και σαν άνθρωπος κάνω μαλακίες , εντάξει ίσως εγώ να κάνω λίγο περισσότερες απο άλλους αλλά νομίζω συμβαίνει γιατί ζω λίγο περισσότερο απο αυτούς που με κρίνουν και θα με κρίνουν και δεν θα κάνουν και άλλη δουλειά . Ντάξ ώρες ώρες, -με πιάνει μια τρέλα να σε συναντήσω . Όπα μάστορα πάμε μια απο την αρχή γιατί ξεφύγαμε , μάστα , ένα -δύο ένα δύο τεστ, τεστ.
Δαχτυλογραφώ  γρήγορα γρήγορα για να σε προλάβω πρίν κοιμηθείς . Θέλω να το διαβάσεις . Τώρα θα μου πεις γιατί δεν σου τα λέω απλώς και κάθομαι και τα γράφω εδώ . Ναι μπείμπυ τα γράφω εδω γιατί εδώ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπαίνουν μόνο άτομα που αξίζουν στην ζωή μου και προφανώς για εμένα αξίζεις ασχέτως αν σου έχω δείξει το αντίθετο .
 Που είχα μείνει ? Α ναι μάλιστα στο ότι είμαι μαλάκας , το ξέρεις , το απέδειξα περίτρανα για μία ακόμη φορά , μα δες με ! δεν είμαι πολύ γλυκούλα για να βγάζω τόση κακία ? σου πάει η καρδία να μην μου μιλάς ? :(
 Έχω να σου πω για εκείνη την ημέρα να γελάσεις τι έπαθε η φίλη σου ! εκτός του ότι έφτασε πτώμα στην πόλη , τσουπ της στέλνει μήνυμα ένας αχαϊρευτος (αυτός που με είχε στεναχωρήσει) . Βλέπει την ώρα μετράει με τα δάχτυλα λέει ενταξει 5 είναι τώρα 6 θα είμαι σπιτι θα έρθει κ αυτος ε κατά τις 8 θα φύγει του πούστη δηλαδή . Αμ δε ! ήρθε και αυτος με ωωωωρες καθυστέρησης ... και δεν μπορούσα και να το ακυρώσω ! Καλά για το τι έγινε μετά δεν θα σου το πω έδω , ντρέπομαι .
Ούφ και έτσι έχασα εσένα , και δεν είναι μόνο αυτό , έχασα και την απόδειξη που ήθελες ότι δεν είμαι τραβέλι !
Μα θέλω να σε δω ! και ας μην με εμπιστεύεσαι εσυ ...
Υ.Γ έπρεπε να ρθεις Γκάζι ! τι γέλια κάναμε εκείνο το βραδυ :)
 

Το γκρί

Δεν μου είχε ξανατύχει , είχα διαβάσει γι' αυτό κάποτε σε ένα γυναικουλίστικο περιοδικό αλλά δεν έδωσα σημασία.
Κάποιο βράδυ που είχα βγεί για τα συνηθισμένα μου γνώρισα και εγώ έναν τύπο κέρασε ένα ποτό και έπειτα το ένα έφερε το άλλο . Η αλήθεια είναι γούσταρα την όλη φάση , είχα βγεί απο μία δύσκολη σχέση και η αυτοπεποίθηση μου άραζε κάπου στο τριτο-τέταρτο υπόγειο (μιλάμε για φοβερή υγρασία εκεί μέσα ) .
Μια βόλτα με το αυτοκίνητο που αποφασίστηκε λίγο πριν την καθιερωμένη ερώτηση "που μένεις" και τσουπ ένα χέρι ανάμεσα απο τα πόδια μου να προσπαθεί με μανία να μου βγάλει το εσώρουχο . Μέχρι τότε όλα καλά , είχα καυλώσει και ήμουν ήδη ζαλισμένη απο τα ποτά ακόμα και η θέα του σκισμένου πλέον εσωρούχου που βρισκόταν στο έδαφος με έφτιαχνε.
Σταδιακά άρχισα να νιώθω μια βαρεμάρα και μια ανυπομονησία να τελειώσει. Όταν μου είπε κάνε με να χύσω άρχισα να νιώθω πίεση , μετά απο λίγο όμως ένιωσα αηδία , αηδία γι' αυτόν αλλά και για έμενα δεν μπορούσα να μιλήσω το ένα συναίσθημα διαδεχόταν το άλλο . Από τη μία δεν ήταν κάτι που δεν μου άρεσε αλλά απο την άλλη ούτε και που μπορούσα να καταλάβω . Έκανα απλά υπομονή σαν κάποια γυναικούλα που εδώ και χρόνια δεν αντέχει ούτε να βλέπει τον άντρα της αλλά είναι ακόμα αναγκασμένη μια στο τόσο να του κάθεται . Όχι έγω ήμουν ακόμα χειρότερα δεν ήξερα αν μου άρεσε ή όχι .
Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ με γύρισε σπίτι και του πέταξα ένα τα λέμε για να σπάσω την αμηχανία του δεν θα σε ξαναδώ ποτέ.
 Έκανα μπάνιο , πρίν κοιμήθω , με καυτό νερό κάθησα κάτω απο τη βρύση για μισή ώρα να είμαι σίγουρη ότι δεν άφησα κάποιο υπόλειμμά του στο σώμα μου . Μέχρι που είδα το σημάδι , ένα μώβ σημάδι στον λαιμό μου που όμοιο του δεν είχα αντικρίσει ξανά.
 Η αηδία έφυγε μετά το δεύτερο ή τρίτο μπάνιο , μα εκείνο το σημάδι έμεινε για να μου υπενθυμίζει τι έγινε για αρκετό καιρό ακόμα .
 Όσο για τον τύπο , δεν τον είδα ξανά απο τότε , ούτε που με ένοιαξε κιόλας .
Ο γκρι βιασμός ίσως είναι και πιο ύπουλος απο τον βιασμό . Και δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία γι' αυτόν πέρα απο μία ανάμνηση .

Ο μονόκερος

Σου πάει τελικά , το έφτιαξα στα μέτρα σου . Είδες φρόντισα να μην μοιάζει με τα υπόλοιπα να ταιριάζει με την δική σου ξεχωριστή προσωπικότητα  είναι μονό γιατί δεν είχαμε κάτι το συνηθισμένο. Βλέπεις πόσο καλά σε φροντίζω ? Πόσο σε σκέφτομαι και ξέρω τι θες πριν καν μιλήσεις . Σίγουρα σου πάει το κέρατο ! Είναι μοναδικό για εσένα.
 Βρε κερατούκλη ! Ξέρεις βρε πώς μετρούσα τα λεπτά μέχρι να φτάσει εκείνη η ημέρα που όλους μας πονάει αν το κάνουν ? Στην αρχή δείλιασα και εγώ να μην λέμε ψέματα , αλλά ήταν τόσο ωραία που σε ξέχασα.
Στρήψε να σε δω απο άλλη οπτική γωνία , α μπράβο ! Λοιπόν αυτό το κέρατο πολυ σου πάει μάτια μου ! Να πεις σε κάποια άλλη να το κεράσει σε άλλο χρώμα να έχεις να αλλάζεις.
Τώρα δικαίως θα αναρωτιέσαι , πως θα το πεις εσύ . Δεν είναι ανάγκη πασάκα μου να το πεις , θα την κάνεις την άλλη να σου το δώσει όπως ανάγκασες και εμένα με το που μου τελείωσε.
Ό,τι όμορφο και να είχα για έσενα το σκότωσες. Απλά με έναν ψυχολογικό πόλεμο  με απογοήτευσες και κάθε μερα το κάνεις πιο έντονο .
 Χαλάλι σου πασάκα μου οι τύψεις που φοβόμουν οτι θα έχω, χαλάλι σου ...
  Α! σε εσένα πάντως για να ολοκληρώσω το ξεκατίνιασμα θα εφάρμοζα ολόκληρη την παροιμία ... "και ΚΕΡΑΤΑΣ και δαρμένος."
Ψήλωσες κι άλλο πάντως μονοκεράκο και μυθικό πλάσμα σε έκανα και ούτε ένα ευχαριστώ !

τελευταίο γράμμα.

Ποτέ δεν μπόρεσα να σου πω τι ένιωθα για εσένα, πάντα κάτι μου το χάλαγε πρίν προλάβω να αρθώσω λέξη. Κάποιες προσπάθειες έκανα μα οι κουβέντες μου ήταν ζαλισμένες και εσύ θύμωνες αντί να χαρείς. Τα έκανα μαντάρα .
 Είναι αστείο ενωθήκαμε για τόσο λίγο καιρό μα όλα όσα ζήσαμε ,άλλοι χρείαζονταν χρόνια για να πάρουν έστω μια γεύση . Αυτό είναι το παράπονό μου, βιάστικες να τα παρατήσεις .
Δεν κατάλαβα αν ο μεγαλύτερος σου φόβος ήταν αυτά που ένιωθες για εμένα ή εγώ η ίδια . Πλέον δεν θα μάθω ποτέ . Έτσι όπως τα κάναμε και οι δυο μας με τον εγωισμό μας .
Και ήρθε εκείνη η μέρα που με ξεφίλισες για τελευταία φορά και μου πέταξες ένα "καλά να περνάς" .Εσύ , που λίγο καιρό πρίν μου έλεγες πως σου λείπω . Έλπιζω να εννούσες κάθε λέξη που μου έγραφες γιατί αν ήταν και αυτά λόγια του αέρα όπως τόσα και τόσα που έχεις αραδιάσει , ένα πρώι θα ξυπνήσεις και θα είσαι κενός και αυτό που σου λέιπει δεν θα μπορείς πια να το φτάσεις.
 Αντιός αμιγκο ...

Σκληρά ποτά.

Και ζαλιζόμουν με τις μουσικές και χόρευα σαν τρελή καθώς έπινα το ένα σφηνάκι μετά το άλλο . Εσύ ήσουν εκεί και με πρόσεχες μην κάνω καμία κουταμάρα . Όχι για κανέναν άλλο λόγο , απλά φοβόσουν μήπως και κάνω κάτι που θα το μετανιώσω την επόμενη που θα ξυπνούσα πάλι με κάποιον άγνωστο . Η ιστορία ήταν πάντα η ίδια , το πρωί θα σε έπαιρνα τηλέφωνο φρικαρισμένη και θα σου έλεγα "έγινε πάλι" και εσύ θα ερχόσουν να με πάρεις όπου και αν στο διάολο ήμουν .
 Μα αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη μας έξοδος , ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα , είχες κουραστεί να με τρέχεις στα νοσοκομεία και να ξυπνάς με έμενα να κλαψουρίζω για τους πόνους στο κεφάλι και να βρίζω την τύχη μου την κορδελιάστρα , την μοίρα μου την σακατεμένη που δεν έφταιγε ούτε ο κόσμος ούτε και εσύ . Ακόμα είχες κουραστεί κάθε τρείς και λίγο να σου γνωρίζω και έναν καινούριο μου γκόμενο που έμελλε να με παρατήσει γιατί όπως τότε λέγαμε ΑΥΤΟΣ έφταιγε ασχέτως αν κατά βάθος ξέραμε και οι δύο πως το πρόβλημα ήταν αποκλειστικά και μόνο δικό μου.
 Και τα φέρνει έτσι η μοίρα και έκεινο το συγκεκριμένο βράδυ να γνωρίσω κάποιον που ούτε με παράτησε ούτε έφταιγε για κάτι . Μάλιστα αυτή τη στιγμή που γράφω κάθεται λίγο πιο πέρα και με παρατηρεί . Καλά περνάμε , αλλά ρε μαλάκα , μου λείπεις !Μου λείπουν τα ξύδια μας τα καλοκαίρια , οι μέρες μας στα λίγα τετραγωνικά και οι δηλώσεις μου του τύπου "η γειτόνισσά σου με είδε γυμνή"
.  Μα το τελευταίο μας βράδυ ήταν ίσως και το ωραιότερο , κάπου χαμένοι στην Αθήνα σε τραβωλογούσα να βγείς απο το σπίτι, δεν ήσουν τότε και αυτό που λέμε "party animal" αλλά δεν έλεγες και όχι στις δικές μου καύλες . Ήμασταν κάπου ούτε που μπορώ να θυμηθώ που, μακριά απο το σπίτι πάντως και σε άφηνα που και που σε μια καρέκλα να κάνω τα κοινωνικά μου . Πόσα ποτά είχαμε πιεί ? Θυμάσαι ? Έχασα το μέτρημα κάπου στο πέμπτο, τέλως πάντων δεν έχει σημασία . Ήμασταν οι δυο μας μεθυσμένοι όπως συνηθίζαμε στη χρυσή δεκαετία μας και λέγαμε αστεία για τους θαμώνες . Τι γέλια κάναμε !
 Η νύχτα είχε μια περίεργη μυρωδία αποχωρισμού , την ένιωθα μα την αγνωούσα . Φοβόμουν πως κάποια στιγμή θα την έκανες απο τη ζωή μου , αλλά δεν σε κατηγορούσα και εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα . Το ίδιο και ας αγαπούσα τόσο πολύ το άτομο που είχα απέναντι μου , δύο καταστροφικοί τύποι ποτέ δεν έκαναν καλό ο ένας στον άλλο .
 Τότε τον γνώρισα , ήρθε απλά να με ρωτήσει αν ήμουν καλά πιάσαμε μια κουβέντα οι τρείς μας , και τον αφήσαμε να  καταλάβει πως εσύ ήσουν μόνο ο κολλητός μου . Τότε μου έπιασες το χέρι και μου έιπες πως ο ρόλος σου τελείωσε εδώ . Έφυγες .
 Πού πήγες ?
 Ένα ακόμα βράδυ μαζί σου με σκληρά ποτά , αυτό περιμένω . Μην αγχώνεσαι πια για έμενα είμαι καλά .

Η μαγείρισσα

 Ήταν μια γεμάτη κυρία με πολύχρωμα φορέματα . Κάθε πρωί την έβλεπα να περνάει απο τον ίδιο δρόμο με κέφι , να καλημερίζει τους περαστικούς που είτε την κοιτούσαν με κάποια επιφύλαξη είτε ανταπέδιδαν ένα χαμόγελο .Τότε τους ανθρώπους τους τρόμαζε η χαρά φοβούνταν πως κάτι κακό θα συμβεί . Δεν ήξερα ποιά ήταν ή που πήγαινε ούτε και τολμούσα να ρωτήσω  απλώς την ίδια ώρα κάθε μέρα καθόμουν στο περβάζι και διάβαζα απο ένα βιβλίο ή καλύτερα έκανα πως διάβαζα, μικρό κορίτσι ήμουν τι να είχα δει απο τη ζωή, όλα εντύπωση μου έκαναν .
 Κάποια Παρασκευή φεύγοντας απο τη δουλειά πέρασα απο ένα μικρό μαγαζάκι μυρωδιές απο διαφόρων ειδών φαγητά κατέκλιζαν τον δρόμο , το στομάχι μου άρχισε να παραπονιέται . Μέτρισα λοιπόν και εγώ τις πενταροδεκάρες μου , υπολόγισα τα έξοδα μου και αφού αθώωσα την λιγουρίτσα μου και την βραδυνή ατασταλία μπήκα μέσα . Μπροστά μου η ίδια κυρία με τα πολύχρωμα ρούχα και αστεία παπούτσια ,η ηρωίδα των παιδικών μου χρόνων , να σερβίρει . Για ορεκτικό αγγινάρες ογκραντέν, κυρίως πιάτο πανσέτες με σάλτσα μελιού και σουσάμι ... το γλυκό έκπληξη δεν το πρόδιδε .. Κάθησα σε μια γωνία μόνη έκανα δήθεν πως κάποιον περίμενα μα αργούσε , κοίταζα ξανά και ξανά τον κατάλογο .
 - Εσύ δεσποινίς μου τι θα πάρεις ? -με ρώτησε
 Ξαφνιάστηκα για λίγο μα εγκαίρως αποκρύθηκα - Πιροσκί !
-Και τι άλλο ?
- Αυτό , δεν γίνεται κάτι άλλο .
 Έφυγα απο εκεί με την υπόσχεση στον εαυτό μου να ξαναπάω .
Μάζευα τα χρήματα και κάποια μέρα κατάφερα να περάσω το κατώφλι , θα έπαιρνα κρασί , ορεκτικό , και μια μερίδα σουτζουκάκια !
 Η παραγγελία δώθηκε και η κυρία (έμαθα πως την έλεγαν Λένα) κάθησε για λίγο μαζί μου
μετά απο τις κλασσικές φράσεις για να σπάσει ο πάγος της εξομολογίθηκα την παιδική μου περιέργεια για την ίδια ..
 Βραδιά εξομολογίσεων πρέπει να ήταν γιατί και αυτή μου είπε πως βρέθηκε εκεί
" Εκεί γύρω στα 18 μου , άλλα χρόνια τότε ο κόσμος είχε περισσότερα λεφτά , έγω ήμουν χαμένη ανάμεσα σε πάρτυ χωρίς αύριο , σχέσεις δήχως αισθήματα, νυχτερινές εξόδους που κατέληγαν σε μεσημεριανούς καφέδες σε άγνωστα μέρη. Κάποια στιγμή κουράστηκα , γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα . Όταν ξύπνησα ένιωθα εγκλωβισμένη η μόνη χαρά, τα βιβλία μαγειρικής δοκίμασα να φτιάξω 2-3 φαγητά και απέτυχα . Τα παράτησα έπιασα δουλειά σε ένα φούρνο μα κάτι με έτρωγε . Άρχισα λοιπόν να πειραματίζομαι άν βάλω λίγο ανθότυρο αντί για φέτα και προσθέσω κρέμα μπαλσάμικο στο σάντουιτς τι θα γίνει ?  και πετύχαινε .. και όλο και διάβαζα και έφτιαχνα και άλλα φαγητά ..
Άμα έχεις ενέργεια μην την σπαταλάς . Κάνε αυτό που αγαπάς περισσότερο και πίστεψε σε εσένα .
Αγωνίσου! "

η αξιοπρέπεια της .

-Συγγνώμη κάτι σου έπεσε !
-Ναι, το είδα είναι η αξιοπρέπειά μου. Δεν θα σκίψω όμως να την μαζέψω μπροστά σου . Θα την αφήσω εκεί κάτω . Ίσως φτιάξω μια καινούρια , να την θωρακίσω με  περισσότερη λογική και λιγότερο "εγώ" .
 Όχι μπροστά σου όμως εσύ θα την μαραζώσεις ξανά και άμα πέσει θα κάνει μεγαλύτερο θόρυβο αυτή τη φορά .
 Α φτάνει πια ! δεν αντέχω να ακούω τον ήχο , αυτό που ακούγεται δηλαδή όταν κάτι σπάει και πέφτει, μου ραγίζει την καρδιά.
 Μπορείς να φύγεις ; Εκεί ακριβώς πίσω σου είναι η θάλασσα και δεν με αφήνεις να την δω. Άκου τον ήχο των κυμάτων , ωραία , τώρα κλείσε τα μάτια . Απλά νιώσε την ευτυχία να προχωρά σε κάθε εκατοστό του κορμιού σου .
 Τώρα φύγε . Βρες κάτι νέο να πιστέψεις και ίσως αυτή τη φορά να μην το διαλύσεις . Εμένα άφησε με θα είμαι καλά.

μοναδική

Κάποιες φορές, που σε έβλεπα να κοιμάσαι γυμνή πάνω στο σεντόνι , σκεφτόμουν τι μου βρήκες . Εγώ, ο καλοβολεμένος τριανταπεντάρης με μια κοπέλα δεκαπέντε χρόνια μικρότερη μου , η μικρή μου ,ναι μου . Γιατί δική μου ήσουν γιατί εγώ σ'αγάπησα, ήσουν η μοναδική μου .
 Ξεκίνησε από ένα σεξ της βραδιάς που χωρίς να το θέλω εξελίχθηκε σε έρωτας . Μετά κρυφά ραντεβού σε άγνωστα μέρη χωρίς να λέμε σε κανέναν τι γίνεται . Και γελούσες θυμάμαι που όταν γνωριστήκαμε μαλώσαμε επειδή ήσουν αντράκι και δεν τα σήκωνα εγώ αυτά .
 Προσπαθούσα να σε βάλω στη ζωή μου ,εσυ απλά κρατούσες μυστικά και αποστάσεις σε ένοιαζαν οι σπουδές γιατί ? δεν ήταν αρκετά όλα όσα έκανα ?τι ήθελες ακόμα για να με εμπιστευθείς ?Δεν μιλάω για το τέλος για τις αρχές μόνο . Όχι για τότε που έκλαιγες για τον πρώην που σε ξεφτίλησε ή για τον φίλο που σε πρόδωσε και εγώ ήμουν εκεί να σε προσέχω . Μιλάω για τότε που ήσουν τόσο αδύναμη να κλάψεις αλλά δυνατή για να αντιμετωπίσεις ο,τι σου συνέβαινε .
 Και πάλι τα βράδυα που κοιμόμασταν μαζί στο σπιτάκι . Ερχόσουν σκαστή και έφευγες το πρωί για να μην έχεις γκρίνια . Σε φιλούσα στο μέτωπο , θυμάσαι ? Θύμασαι που μου είπες " δεν θα φύγω ποτέ μετά απο εσένα είναι πιο εύκολο να φέυγεις απο το να μένεις πίσω" . Μετά απο αυτό νομίζω σε είδα τελευταία φορά απλά ένα πρωί έφυγες χωρίς καμία εξήγηση .
 Ακόμα σε περιμένω μοναδική , κυνική ,μικρή μου. Ελπίζω ακόμα να τριγυρνάς στους δρόμους με την παρέα σου , να ξυπνάς με πονοκέφαλο απο τις κρεπάλες μα να τα πας καλά με τις σπουδές σου , όπως τότε .
Σε φιλώ , ...

ξένα λόγια

"Μπορεί να έχεις πολλούς άντρες στη ζωή σου , τόσους που ενώ κάνεις σεξ με τον έναν ο άλλος να σε παίρνει τηλέφωνο και να έχεις ήδη βάλει για ύπνο έναν τρίτο . Γυρνάς σπίτι και πάλι νιώθεις μόνη και συνειδητοποιείς πως υπάρχει ένας που σε κάνει να μην νίωθεις και τόσο. Μιλάτε, χαμογελάς και καταλαβαίνεις πως και αυτός είναι στην ίδια φάση με εσένα αλλά για εκείνον δεν είσαι εσύ η "μία" .."  Κάπου το είχα δει αυτό γραμμένο αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω πως εννοούμε το "ο ένας " ή "η μία" , δεν καταλαβαίνω την μοναδικότητα δηλαδή .. το κείμενο συνέχιζε και κάπου προς το τέλος έλεγε        " ... η μεγαλύτερη μαλακία που έκανες φίλε μου ήταν που δεν με άφησες να σε ερωτευτώ..."
Φαντάσου δηλαδή τα απωθειμένα που μπορεί να αφήσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλο . 'Ανθρωπους κουμπωμένους μην τυχόν και κάνουν κάποιον να αφεθεί, να αναγκάζεσαι να ζυγίζεις τον έρωτα με ατον εγωισμό .
 Και τελικά μετά απο κάποια χρόνια που πέρασαν και κάθομαι και το σκέφτομαι καλύτερα η τύπισα καλά έκανε και δεν τον ερωτεύτηκε ίσως ήταν ακόμα ένα κάθαρμα σαν άλλους πολλούς ή απλά δεν ταίριαζαν και τόσο όσο είχε κάνει το μυαλό.
Ποίος ξέρει ...
 Μόνο η ζωή ξέρει ...

Ν.

Την τελευταία φορά που ήρθα Αθήνα δεν είχα διάθεση για τίποτα, παρ'όλα αυτά όμως ήμουν χαμογελαστή. Χαμογελούσα γιατί σκεφτόμουν πως σε μια κοντινή σχετικά απόσταση είσαι εσύ. Ίσως και να περνούσες κάτω απο το σπίτι ή να έκοβες βόλτες στο τετράγωνο. Μα όπως και να είχε με έκανες χαρούμενη .
Και εκείνη την Κυριακή το απόγευμα στη διαδρομή για Θησείο πίστευα μπορεί να με έβλεπες κάπου , ήξερα πως και εσύ εκεί είσαι τις Κυριακές ... Μα ακόμα δεν έμαθα αν με είδες  , μπορεί απλά να με προσπέρασες ,ανάμεσα σε τόσο κόσμο που ήμουν και έμοιαζα πιο μικρή με αυτό το τσαλακωμένο "εγώ" που κουβαλούσα . Και να με έβλεπες δεν θα με αναγνώριζες , δεν με έχεις συνηθίσει κατσιασμένη, δήθεν περιποιημένη μα επι της ουσίας κενή. Θα ήξερες όμως τι σκέφτομαι ,υπολογίζω δηλαδή, πως θα ήξερες . Θα με ρωτούσες "ποίος σε πείραξε" και θα με έπαιρνες αγκαλιά .
 Μα χαθήκαμε Ν. ή Άρη ... Χαθήκαμε και φταίω εγώ, πάνε πια τα μηνύματα και οι καλημέρες τα πρωινά πάνε και οι αλλαγές της συμπεριφοράς μου κάθε δύο εβδομάδες . Έγινα επίπεδη και η γελοία δεν βρίσκω χρόνο πια για εσένα .Και εσύ έχεις δίκιο να παραπονιέσαι και να νιώθεις
σαν παραγκονισμένος στρατιώτης που θα πας ξανά στη μάχη όταν και αν οι συνθήκες το επιβάλλουν . Θα σταματήσω να σου λέω δικαιολογίες ..
Φιλιά μωρό μου, εγώ πάντως ακόμα σάγαπω.
Υ.Γ . Δεν σου έστειλα καν για τα γενέθλιά σου ... τόσο ηλίθια.

Για πάντα...

  Αυτό το "για πάντα" με τρομάζει. Με τρομάζει γιατί είμαι 20 και δεν θέλω να ζήσω κάτι τόσο σταθερό όσο αυτό. Ας θερωήσουμε ως δεδομένο ότι αυτή η φράση είναι ειλικρινής γιατί, θα μου πεις, δεν υπάρχει "για πάντα". Το θέμα είναι πως δεν θέλω να υπάρχει.
 Θέλω να ζήσω κάτι ωραίο και να τελειώσει . Να τελειώσει με αυτό το τρόπο έτσι ώστε να μην μου μείνουν οι ελπίδες ότι θα γυρίσει πάλι πίσω σε εμένα , να μην θεωρώ πως έχω ανάγκη να τον δω για μία ακόμη φορά . Να σβήσει με ένα" δεν σε αγαπώ πια,αντίο" και από εμένα και από αυτόν . Να συναντιόμαστε τυχαία και να μην δαγκωνόμαστε και κρυφά να τρέχουμε στις τουαλέτες να πλαντάζουμε. Και να απο εδώ τα μυξομάντιλα και να απο 'κει τα μπινελίκια κάθε φορά που πίνουμε λίγο παρα πάνω και ανάμεσα στις λέξεις βρίσκεται πάντα ένα όνομα, Γιάννης, Μήτσος, Βαγγέλας, Μπάμπης . Στη τελική κάθε ιστορία αγάπης έχει την ίδια μορφή και τέλος . Χωρίζεις είτε απο καιρό, είτε απο μίσος, είτε στη καλύτερη περίπτωση με θάνατο.
 Α ! Όλα κι όλα είπα όχι ελπίδες . Στο 99% των περιπτώσεων μένεις μαζί τους και απλά συνηθίζεις την ύπαρξη του κενού που δημιουργούν . Που εσύ δημιουργείς , έχουμε ανάγκη τους ανθρώπους όσο έμεις θέλουμε να τους έχουμε όχι όσο πρέπει . Επειδή αφήνουμε τα πράγματα μισά φεύγουμε με μισόλογα και βιαστικά "αντίο" .
 Γι' αυτό φρόντισε την επόμενη φορά να μην φοβάσαι και να το ζεις , όταν είναι να τελειώσει , θα τελειώσει.

αγαπητό περιοδικό...

Αγαπητό περιοδικό , ονομάζομαι Βανέσα και είμαι φοιτήτρια σε μια επαρχειακή πόλη. Έδω και τρία χρόνια γνωρίζω ένα αγόρι το οποίο μένει πολύ μακρυά απο εμένα και έτσι μου είναι σχεδόν αδύνατο να πάω να το επισκευτώ . Ειδικά τώρα με την κρίση η κατάσταση χειροτέρεψε , είμαστε αναγκασμένοι να μιλάμε μέσω ίντερνετ και μάλιστα μόνο βραδυνές ώρες γιατί τότε έχει καλύτερο σήμα ! Η κατάσταση πηγαίνει απο το κακό στο χειρότερο , οι κλήσεις διαρκούν με το ζόρι δέκα λεπτά και αυτό μας κάνει να ξενερώνουμε .Χθες μάλιστα το βράδυ και ενώ όλα πήγαιναν καλά  ξαφνικά στματάει η κλήση και έκανε ώρα μέχρι να επανασυνδεθεί ... Δεν θέλω να τον χάσω αλλά δεν ξέρω και τι άλλο να κάνω πια ! Έχουμε μοιραστεί τόσα πράγματα ο ένας για τον άλλο ... μίλαμε πολλές ώρες για θέματα που μας απασχολούν , για την οικογένειά μας για τους φίλους , σχέδον για τα πάντα . Περνάω πολύ όμορφα μαζί του και αυτός το ίδιο με εμένα . Όλα θα μπρορούσαν να είναι διαφορετικά αν δεν υπήρχε το οικονομικό !
 Και σας ρωτώ πως θα τον παίξει ο άνθρωπος με τέτοιες συνθήκες ? ε ?
Σας παρακαλώ πείτε μου τι να κανω !

θέλω

Θέλω να βγούμε μαζί έξω ένα βράδυ και να ερωτευτούμε, όχι απαραίτητα έναν άντρα άλλα έστω μία ιδέα . Να δωσούμε σε αυτό το κάτι όλο μας το είναι για μία μέρα ; για ένα μηνα ; ίως και κάτι παραπάνω .
Θέλω να αγαπήσουμε ρε γάμωτο, να παλέψουμε, να νίωσουμε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει γιατί αξίζει , όχι γιατί πρέπει .
Θέλω να μην μείνουμε για ακόμη μια φόρα αμέτοχοι στα καπρίτσια του ενός και του άλλου , να πούμε στόπ σε ό,τι μας χαλάει.
Θα βρούμε τη δύναμη.
Θέλω μετά απο καίρο όταν πια τελειώσει μαζί να κλάψουμε για το χαμό , μα μαζί και να γελάσουμε γιατί το ζήσαμε και πέτυχε για ένα διάστημα έστω ...
 Εσύ ? Τολμάς ή όχι ?

ποτ πουρί

 Εδώ και αρκετό καιρό δεν έχω γράψει τίποτα . Σκεφτόμουν πολλά αλλά δεν είχα καταφέρει να μείνω μόνη και να μπούν σε μία σειρά , όχι ότι τώρα θα καταφέρω και κάτι . Θα μιλήσω μόνο για κάποιες εξελίξεις , για την Ε.Κ. και τον Φ., για τη σχολή , για την καινούρια μου αδυναμία . Ναι γι'αυτά βέβαια αν καταφέρω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά .
 Φώτα,Κάμερα ... action !
 Ο κώλος μου έχει αρχίσει να κάνει μια μικρή γουβίτσα στον καναπέ , αυτό σημαίνει είτε ότι μεγάλωσε επικίνδυνα είτε ότι κάθομαι πολλές ώρες . Ελπίζω όλο αυτό να είναι της φαντασίας μου γιατί μολις τώρα καταβρώχθησα μια σοκολάτα , με παρακαταθήκη άλλες τρεις για το μέλλον, μ'αρεσει που κοίταξα και τις θερμίδες λες και οι 10 παραπάνω που είχε η άλλη θα ευθύνονταν για την καταστροφή μου .Πήγα σουπερ μάρκετ και έχοντας στη τσάντα μου τη βόμβα υδατανθράκων σκεφόμουν πόσο λατρεύω τα κίτρινα φώτα των πόλεων τη νύχτα και να περπατάω και να ακούω τα βήματα μου . Μέτα σκέφτηκα πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τη νύχτα αλλά τη μέρα, η μέρα είναι ύπουλη σε κάνει να χαλαρώνεις και τσαααακ σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις . Αυτό για να αποκαταστίσουμε και λίγο τη φήμη της νύχτας .
 Αχ βρε Αργοστόλι μου, σε μίσησα απο την πρώτη στιγμή αλλά τελικά θα μου λείψεις . Τρία χρόνια είναι αυτά δεν ξεχνιούνται. Δεν είναι η ώρα να θρυνίσουμε και για έσενα όμως , ξέρω σε αφήνω σε καλά χέρια.
 Στο θέμα μας τώρα δεν μας έφτανε η εξεταστική , ήρθε και μας ισοπέδωσε και το σχέδιο "Αθηνά" Καταργούν λέει τη σχολή μου , άλλες τρεχάλες απο εκεί ... Συνελεύσεις , πορείες , υπογραφές τσακωμοί ... Μας πήρε και μας σήκωσε ! Οι φοιτητές όλοι μαζί με μια φωνή είπαμε "ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ" και για την ώρα δεν πήγαμε . Ανησυχία βέβαια θα υπάρχει μέχρι να πέσουν και οι τελευταίες τζίφρες. (Και σε αυτό το σημείο θέλω να ευχηθώ και στα παιδιά απο τις υπόλοιπες σχολές κουράγιο και δεν θα τους περάσει !)
  Μετά τα Χριστούγεννα πήγα Αθήνα είδα φίλους , που είχα να δω απο το '40 (Κώστα για εσένα μιλάω) αλλά έκανα και την καλή πράξη της χρονιάς γνώρισα την Ε.Κ. στον Φ. Ναι κρατήστε αυτα τα δυο αρχικά θα μας χρειαστούν στο μέλλον έχουν πολύ ψωμί τα μπαγάσικα !
 Αυτά για την ώρα .. δεν συνέβη και κάτι τραγικό .. Πολλά μπερδεμένα ναι .
 Καληνύχτα σας ...