Ήταν μια γεμάτη κυρία με πολύχρωμα φορέματα . Κάθε πρωί την έβλεπα να περνάει απο τον ίδιο δρόμο με κέφι , να καλημερίζει τους περαστικούς που είτε την κοιτούσαν με κάποια επιφύλαξη είτε ανταπέδιδαν ένα χαμόγελο .Τότε τους ανθρώπους τους τρόμαζε η χαρά φοβούνταν πως κάτι κακό θα συμβεί . Δεν ήξερα ποιά ήταν ή που πήγαινε ούτε και τολμούσα να ρωτήσω απλώς την ίδια ώρα κάθε μέρα καθόμουν στο περβάζι και διάβαζα απο ένα βιβλίο ή καλύτερα έκανα πως διάβαζα, μικρό κορίτσι ήμουν τι να είχα δει απο τη ζωή, όλα εντύπωση μου έκαναν .
Κάποια Παρασκευή φεύγοντας απο τη δουλειά πέρασα απο ένα μικρό μαγαζάκι μυρωδιές απο διαφόρων ειδών φαγητά κατέκλιζαν τον δρόμο , το στομάχι μου άρχισε να παραπονιέται . Μέτρισα λοιπόν και εγώ τις πενταροδεκάρες μου , υπολόγισα τα έξοδα μου και αφού αθώωσα την λιγουρίτσα μου και την βραδυνή ατασταλία μπήκα μέσα . Μπροστά μου η ίδια κυρία με τα πολύχρωμα ρούχα και αστεία παπούτσια ,η ηρωίδα των παιδικών μου χρόνων , να σερβίρει . Για ορεκτικό αγγινάρες ογκραντέν, κυρίως πιάτο πανσέτες με σάλτσα μελιού και σουσάμι ... το γλυκό έκπληξη δεν το πρόδιδε .. Κάθησα σε μια γωνία μόνη έκανα δήθεν πως κάποιον περίμενα μα αργούσε , κοίταζα ξανά και ξανά τον κατάλογο .
- Εσύ δεσποινίς μου τι θα πάρεις ? -με ρώτησε
Ξαφνιάστηκα για λίγο μα εγκαίρως αποκρύθηκα - Πιροσκί !
-Και τι άλλο ?
- Αυτό , δεν γίνεται κάτι άλλο .
Έφυγα απο εκεί με την υπόσχεση στον εαυτό μου να ξαναπάω .
Μάζευα τα χρήματα και κάποια μέρα κατάφερα να περάσω το κατώφλι , θα έπαιρνα κρασί , ορεκτικό , και μια μερίδα σουτζουκάκια !
Η παραγγελία δώθηκε και η κυρία (έμαθα πως την έλεγαν Λένα) κάθησε για λίγο μαζί μου
μετά απο τις κλασσικές φράσεις για να σπάσει ο πάγος της εξομολογίθηκα την παιδική μου περιέργεια για την ίδια ..
Βραδιά εξομολογίσεων πρέπει να ήταν γιατί και αυτή μου είπε πως βρέθηκε εκεί
" Εκεί γύρω στα 18 μου , άλλα χρόνια τότε ο κόσμος είχε περισσότερα λεφτά , έγω ήμουν χαμένη ανάμεσα σε πάρτυ χωρίς αύριο , σχέσεις δήχως αισθήματα, νυχτερινές εξόδους που κατέληγαν σε μεσημεριανούς καφέδες σε άγνωστα μέρη. Κάποια στιγμή κουράστηκα , γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα . Όταν ξύπνησα ένιωθα εγκλωβισμένη η μόνη χαρά, τα βιβλία μαγειρικής δοκίμασα να φτιάξω 2-3 φαγητά και απέτυχα . Τα παράτησα έπιασα δουλειά σε ένα φούρνο μα κάτι με έτρωγε . Άρχισα λοιπόν να πειραματίζομαι άν βάλω λίγο ανθότυρο αντί για φέτα και προσθέσω κρέμα μπαλσάμικο στο σάντουιτς τι θα γίνει ? και πετύχαινε .. και όλο και διάβαζα και έφτιαχνα και άλλα φαγητά ..
Άμα έχεις ενέργεια μην την σπαταλάς . Κάνε αυτό που αγαπάς περισσότερο και πίστεψε σε εσένα .
Αγωνίσου! "
Κάποια Παρασκευή φεύγοντας απο τη δουλειά πέρασα απο ένα μικρό μαγαζάκι μυρωδιές απο διαφόρων ειδών φαγητά κατέκλιζαν τον δρόμο , το στομάχι μου άρχισε να παραπονιέται . Μέτρισα λοιπόν και εγώ τις πενταροδεκάρες μου , υπολόγισα τα έξοδα μου και αφού αθώωσα την λιγουρίτσα μου και την βραδυνή ατασταλία μπήκα μέσα . Μπροστά μου η ίδια κυρία με τα πολύχρωμα ρούχα και αστεία παπούτσια ,η ηρωίδα των παιδικών μου χρόνων , να σερβίρει . Για ορεκτικό αγγινάρες ογκραντέν, κυρίως πιάτο πανσέτες με σάλτσα μελιού και σουσάμι ... το γλυκό έκπληξη δεν το πρόδιδε .. Κάθησα σε μια γωνία μόνη έκανα δήθεν πως κάποιον περίμενα μα αργούσε , κοίταζα ξανά και ξανά τον κατάλογο .
- Εσύ δεσποινίς μου τι θα πάρεις ? -με ρώτησε
Ξαφνιάστηκα για λίγο μα εγκαίρως αποκρύθηκα - Πιροσκί !
-Και τι άλλο ?
- Αυτό , δεν γίνεται κάτι άλλο .
Έφυγα απο εκεί με την υπόσχεση στον εαυτό μου να ξαναπάω .
Μάζευα τα χρήματα και κάποια μέρα κατάφερα να περάσω το κατώφλι , θα έπαιρνα κρασί , ορεκτικό , και μια μερίδα σουτζουκάκια !
Η παραγγελία δώθηκε και η κυρία (έμαθα πως την έλεγαν Λένα) κάθησε για λίγο μαζί μου
μετά απο τις κλασσικές φράσεις για να σπάσει ο πάγος της εξομολογίθηκα την παιδική μου περιέργεια για την ίδια ..
Βραδιά εξομολογίσεων πρέπει να ήταν γιατί και αυτή μου είπε πως βρέθηκε εκεί
" Εκεί γύρω στα 18 μου , άλλα χρόνια τότε ο κόσμος είχε περισσότερα λεφτά , έγω ήμουν χαμένη ανάμεσα σε πάρτυ χωρίς αύριο , σχέσεις δήχως αισθήματα, νυχτερινές εξόδους που κατέληγαν σε μεσημεριανούς καφέδες σε άγνωστα μέρη. Κάποια στιγμή κουράστηκα , γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα . Όταν ξύπνησα ένιωθα εγκλωβισμένη η μόνη χαρά, τα βιβλία μαγειρικής δοκίμασα να φτιάξω 2-3 φαγητά και απέτυχα . Τα παράτησα έπιασα δουλειά σε ένα φούρνο μα κάτι με έτρωγε . Άρχισα λοιπόν να πειραματίζομαι άν βάλω λίγο ανθότυρο αντί για φέτα και προσθέσω κρέμα μπαλσάμικο στο σάντουιτς τι θα γίνει ? και πετύχαινε .. και όλο και διάβαζα και έφτιαχνα και άλλα φαγητά ..
Άμα έχεις ενέργεια μην την σπαταλάς . Κάνε αυτό που αγαπάς περισσότερο και πίστεψε σε εσένα .
Αγωνίσου! "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου