Ρισετ

Θα αρχίσω ανάποδα , με το τελευταίο βράδυ, κάποια χρόνια πριν  έξω απο το ΠΑΜΑΚ με το σταυρωτό φιλί και το "τα λέμε" . Ήμουν τόσο περίεργα εκείνο το βράδυ σε μισούσα και ταυτόχρονα ήμουν έτοιμη να παρατήσω τα πάντα και να μείνω μαζί σου . Πόσο κρίμα που για λίγο διάλεξα τον δρόμο του μίσους μέχρι που έσβησε και αυτό και έμεινε ένα τυπικό τηλέφωνο σε γιορτές και γενέθλια .
Κρίμα ήταν όλο , που μου έλεγες για τους καλοκαιρινούς σου έρωτες . Κρίμα που ταυτόχρονα έλεγες πως με αγαπάς και πρόδιδαν τα χείλη σου τις έννοιες , Πόσες τύψεις ένιωσα όταν σε άφησα μέσα στο λεωφορείο και εγώ την έκανα με ελαφρά γιατί τότε, 19 χρονών κορίτσι δεν ήξερα να κάνω κάτι άλλο . Κρίμα για εμένα που κατάπια χωρίς πολλά πολλά να με λες πουτάνα γιατί ένα σοβαρό επιχείρημα δεν είχες και ήξερες καλά πως είχα δίκιο .
Και φτάνοντας στην αρχή χωρίς πολλά λόγια που σημασία δεν έχουν δεν θα ξεχάσω το πρώτο ραντεβού που όλα πήγαν στραβά , μα ήταν τόσο μοναδικά ωραίο .
Αγγίξαμε το τέλειο μας τρόμαξε και κάναμε βήματα πίσω .
Δεν θέλω να γράψω άλλο για εσένα . Ανήκεις στην ιστορία μου , μην ζητάς να την διαγράψω χωρίς αυτήν θα ξαναζούσα το ίδιο ξανά και ξανά , και δεν το θέλω .
Σ'αγάπησα με αγάπησες και αυτό μου φτάνει .