Σηκωσα το κεφαλι και επειτα απο πολυ καιρο καταφερα να δω τον ηλιο , παντα εκει ηταν σκεφτηκα απλως εδω και πολυ καιρο τον αγνοουσα και δεν ηταν το μοναδικο πραγμα ...Πως καταφερα να χασω εγω τοσο χρονο αδικα ? Καθομουν εκει μονη μου στη μεση του δρομου και μονολογουσα μεχρι που μια κυρια περασε διπλα μου και με εβγαλε απο αυτον μου το λυθαργο Τι εχεις? με ρωτησε. Τρομαξα για λιγο αλλα καταφερα να προφερω καποιες ακαταλυπτες λεξεις χωρις ιδιαιτερη συνοχη... Ξαφνικα φωναξα Ε και ?! ο χρονος που εχασα πρεπει να κερδιθει ... Πιστεψα πως δεν θα ειναι δυσκολο να τα καταφερω ξανα Δεν ηταν ... Εχει περασει ενας χρονος απο τοτε ... Αν σε σκεφτομαι ? Οχι ... δεν μενω κολλημενη πουθενα ... Ηζωη συνεχιζεται και θα πρεπει να συνεχιζεται ο,τι και να γινει ... Καταφερα να αγαπησω ξανα τη ζωη μου περισσοτερο απο ο,τιδηποτε δεν το μετανιωσα Θα σε σκεφτομαι παντα σαν καποιον που βοηθησε στην εξελιξη μου ...