και ενω καθομουν καποιο απογευμα
με εναν καφε στο χερι
εικονες κατεκλεισαν το μυαλο μου
και μυρωδιες του παρελθοντος
γυμνασιο,λυκειο...
τοσο κοντα μου ακομα
μα ξερω πως δεν θα ξαναρθουν
μας μεγαλωσαν προωρα ισως
θυμαμαι
εσας, εμενα,
διαφορα προσωπα και καταστασεις
που περασαν
ποσο ομως μακρια νιωθουμε απο αυτο ?
σκεφτομαι
μια νεα ζωη ανοιγεται
χαμογελαμε !
φιλοι ερχονται και παρεχονται
οι αναμνησεις ομως αυτων
μας σημαδευουν
ζουμε με αυτες
συμφιλιωνομαστε με το αγνωστο
οι φωτογραφιες ξεθωριαζουν,
τα προσωπα αυτων αλλαζουν
ομως κατι μενει ...
οι μνημες ...
και ετσι συνεχιζουμε το ταξιδι ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου