Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Miltiadis Pasxalidis - Kakes Synitheies










kakes synh8eies ... ontws einai kati poy mas denei me ta palia ...einai oi kakes synh8eies ... pleon teleiwsa to lykeio ... kai gia panta 8a 8ymamai tis syzhthseis stis toyaletes toy sxoleioy sta dialeimmata enw kapnizame, ton aggelh poy antigrafame askhseis ... thn deytera lykeioy poy efeyga apo to spiti kai apla mazeyomastan oloi mazi gia kafe sto ntoko ...oso kai an perasoyn ta xronia ... 8a sas 8ymamai re kwlopaida !!!! kritsi,alexa,mpwf,vivh,ellh,kw,mhtso k loipoi .... kala na pername sto ypoloipo ths zwhs mas <3

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

δεν ξερω γιατι, αλλα και σημερα ο υπνος αργησε να 'ρθει
ολο και πιο αργα,βασανιστικα αργα,
θα ελεγες

δεν ξερω γιατι,αλλα οι ωρες κυλισαν κι αποψε ,σαν νερο
που τρεχει
χωρις να γνωριζει πως καποια στιγμη θα φτασει στο τελος

Αυγουστος,το φεγγαρι γεματο,
με το φως του να χυνεται
πανω στα φυλλα της πορτοκαλιας
που φαινεται εξω απο το παραθυρο μου
πολλες φορες νιωθω την μοναξια της
ομως ζηλευω την αυταρκεια της
βρισκεται αναλυωτη μεσα στο χρονο ...

Ω,σας παρακαλω
ας κλεισει καποιος τις κουρτινες
αυτο το φως με τρομαζει
με κανει να νιωθω
σαν αυτη τη πορτοκαλια εκει εξω
μονη και υποχρεωμενη σχεδον,απο τη φυση
να κανει για ολη της τη ζωη την ιδια διαδικασια
κι ομως στεκει ακομα εκει
μπροστα στη βρυση
που σαν παιδι, ανοιγα
προσπαθοντας να καταβρεξω τον κοσμο μου
αυτον τον κοσμο που καθε παιδι
εχει πλασει στο μυαλο του ως κατι μαγικο

θυμαμαι βγηκα εξω
ενδιαφερομουν τοτε για τους ανθρωπους,
τι σκεφτονται, τι θελουν
αναρωτηθηκα ακομα και για αυτο τον αντρα στη γωνια
με τα μεγαλα ματια
και τα σχεδον αστεια ρουχα
τουλαχιστον ετσι φανταζαν στον ασπρομαυρο κοσμο μου

ας κοιμηθω,
μονο, σας παρακαλω κλειστε τις κουρτινες
αυτο το φως με τρομαζει
και αυτη η μουσικη
μου ξυπνα μνημες
καλα θαμενες

καληνυχτα σας κυριοι
αυριο ξημερωνει μια νεα μερα

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

ασκοπο

-αγγιξαμε
το μεγα ασκοπο
που δεν ζητα το σκοπο του -
Γιαννης Ριτσος

Ποσες φορες θα μου το θυμιζεις ?
ποσες ακομα φορες θα με κανεις να κλαψω
κρυφα
μονη μου σε αυτο το κενο της θλιψης ?

αν μπορουσες εστω και για ενα λεπτο
να μου πεις τι ενιωσες τοτε
τοσα λογια ασκοπα
τοσες λεξεις ξυλινες

δυο χρονια,δυο ολοκληρα χρονια
περιμενα καποιο σημαδι
το εδωσες τελικα ...
αλλα ηδη η αποφαση ειχε παρθει

ετσι λοιπον επαναλαμβανοντας
αυτους τους γνωριμους στιχους
κατεληξα και εγω στο ιδιο συμπερασμα
αγγιξαμε το ασκοπο ...

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010


παντα το ενιωθα αυτο ... και δεν με πειραζε για τα πρωτα χρονια της ζωης μου ... αυτα ηταν ξεκαθαρα αλλωστε ... σταδιακα ομως κατι μεσα μου αναζητουσε την αληθεια ... αυτη τη πρωτη και μοναδικη αληθεια που θα ελεγε ο Σωκρατης ... αρχικα την αγνωουσα "τι με νοιαζει " ελεγα ... καποιο πρωι ... πριν απο τρια , ισως και τεσσερα χρονια , δεν θυμαμαι πλεον ακριβως . κατι μεσα μου εσπασε , δεν αντεξε πλεον αυτο το βαθυ συναισθημα ... μπορω να μιλαω ωρες ολοκληρες εξιστοροντας αυτο το χρονικο ομως ετσι το δασος θα χανοταν για ακομη μια φορα μπροστα στα ματια , τα δικα μου , τα δικα σας , ολων ...
"ελευθερια" τελικα αυτη η λεξη ποια εννοια προσδιωριζει ? ειναι κατι απτο ή απλως μια ακομα ουτοπια που δημιουργηθηκε απο εμας τους κοινους,θνητους ανθρωπους ?
ρωτησα,εψαξα, εμαθα, πολλα αλλα ομως η απορια παρεμεινε ... σημερα ομως καταλαβα .
η λεξη ελευθερια σημαινει πολλα διαφορετικα πραγματα , ελευθερια μπορει να σημαινει ενα ταξιδι
το καλοκαιρι, η ηρεμια , τοσα πολλα κ ομως ολα αυτα μπορουν να συνοψιστουν σε μια και μοναδικη λεξη ... τοσο ευηχη τοσο μελωδικη !
ο μονος τροπος για να μπορεσεις να την ερμηνευσεις ειναι να κλεισεις τα ματια , να βαλεις ενα τραγουδι και να ονειρευτεις !!!! τοτε μονο θα μπορεσεις να καταλαβεις τι σημαινει !!! κανε και εσυ το ιδιο , ετσι θα καταλαβεις για πιο λογο πρεπει να αγωνιζεσαι !!! η ζωη βρισκει ενα στοχο και ενα νοημα ! και μην ξεχνας ! ζησε !!!
αυτα σκεφτομαι πια , και αυτα θα σκεφτομαι ο,τι και να γινει στη ζωη μου ... ολα μπορουν να αντιμετοπιστουν ,
" ελπιζω στο τελος * ξεχνοντας πως καθε τελος ειναι και μια νεα αρχη ..."

* τελος= ο σκοπος (αρχαια σημασια του ορου)





Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

αφιερωση (χωρις παραλιπτη)

παλι στο ιδιο μερος ...
χωρις την ιδια ελπιδα
για εμενα καλυτερα για εσενα δεν ξερω
οχι πως με ενδιαφερει να μαθω

ομως δες για ενα λεπτο
ξανα το φεγγαρι αυτο
και αυτη τη φορα μην μου κλεψεις την ελπιδα

θυμασαι ? θυμασαι ?
κατω απο αυτο το δεντρο τα εφηβικα μας χρονια
ερωτες,ονειρα, χαρα
στο τελος παντα μονο το κενο μενει

πλεον δυστυχως δεν ξερω
ισως σε αγαπησα εστω και για λιγο
για εσενα πλεον ειμαι σιγουρη

τελειωνοντας,
μην ξεχνας
το χρωμα κανει καλο στη ζωη ...
αυτο να το θυμασαι
δες το σαν συμβουλη ...

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

μανια καταδιωξης

Δεν ξερω γιατι αλλα ολο και περισσοτερο αυτο το καιρο αισθανομαι πως κατι θα σπασει ... Η ζωη εχει ωραια γευση αρκει ο φοβος να φευγει μακρια ... εμενα δυστυχως δεν μπορει να μ συμβει αυτο ... φοβαμαι ... φοβαμαι μηπως καποια στιγμη χτυπησει το τηλεφωνο για να μου πουν κατι τρεμω στην ιδεα της αναβιωσης γεγονοτων του παρελθοντος ... μα γιατι να μην μπορω να ζησω εστω και για λιγο μεσα σε μια ηρεμη ζωη ? χαμογελαω με φοβο ... δεν κοιμαμαι καλα , ολη την ωρα φοβαμαι αλλα δεν ξερω τι ... ζηταω βοηθεια αλλα ποιος μπορει να καταφερει να με ηρεμισει ? ελπιζω ομως σε καποιες καλυτερες μερες που σιγουρα θα ερθουν ... λιγοι μηνες εμειναν θα αντεξω αλλιως ... θα ειμαι εκει σχεδον νεκρη μεσα στη αιωνιοτητα της ανθρωπινης ψυχης ... αγαπησα πολυ ολους τους ανθρωπους αν και λιγοι μου φερθηκαν ενταξει ... ευτυχως ομως που υπηρχαν και αυτοι , τους εκτιμω για αυτο λοιπον οσο και αν μιλαει αυτη τη στιγμη ενα ειναι διαφορετικο απο το δικο μου θελω να πω κυριως ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους οσοι σταθηκαν διπλα μου και φυσικα εξακολουθουν να στεκονται . Η μανια καταδιωξης πλεον ειναι το αλλο μου εγω συνηθησα να ζω με αυτο σαν να ειναι μια πληγη σαν και αυτη του προμηθεα ... βεβαια νιωθω την αναγκη να κατηγορησω κατι γι' αυτη τη κατασταση και αυτο ειναι η πορνη η κοινωνια και τα ηθη της που ειναι τοσο δηθεν που σπανε κοκαλα αυτα λοιπον ετσι νιωθω ...