behind dark eyes ...

Ω τι γεμάτο Σαββατοκύριακο , είχε φτάσει κιόλας Κυριακή απόγευμα και αυτή μόλις γυρνούσε σπίτι απο την Παρασκευή το μεσημέρι . Είχε μια αδικαιολόγιτη κούραση σε σχέση με τις δυνατότητές της ,θαρρείς πως κάποιος την ξεζούμησε μέσα σε δύο μέρες και την άφησε εκεί μόνη σε ένα σπίτι που επικρατεί πανικός , άπλυτα πιάτα , γεμάτα τασάκια .
Δεν περνάει μόνη τις ημέρες της , συναναστρέφεται με τόσο κόσμο , θα μπορούσε άνετα να έχει πολλούς φίλους αντ'αυτού όλα στο χώρο της είναι μονά ,ένα ποτηράκι δίπλα στο νεροχύτη για νερό, μια οδοντόβουρτσα στο μπάνιο .
Κάπου κάπου ακούει φωνές απο την απέναντι πολυκατοικία , μάλλον κάποιος κάνει πάρτυ , αυτό την ενοχλεί , αλλά όχι όπως θα ενοχλούσε κάποιον κωλόγερο , την ενοχλεί που πλέον δεν είναι αυτή που κάνει το πάρτυ . Έκανε πολλά απο δαύτα κάποτε , για λίγους και καλούς .
Κουράστηκε με την φασαρία και έπιασε τον Μάλαμα να ευθυμήσει λιγάκι άντε και λίγος Ζερβουδάκης και έπεσε στην λούμπα των "Αν" ... Ποιός να το περιμένε , το αγαπημένο της παιχνίδι , αυτό που όποτε το σκεφτόταν κατέληγε πάντα στο ότι όπως έγιναν τα πράγματα είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί την οδηγούσε στον χειρότερο της φόβο , στην τρύπα στο νερό που συνεχίζει ακόμα να κάνει ομόκεντρους κύκλους , μικρούς , λίγο μεγαλύτερους , και τους μεγάλους που ξαφνικά χάνονται . Δεν πιάνει και καμιά βροχή , να σβήσει και τα τελευταία σημάδια αλλά τι να σου κάνει και αυτή ? νερό είναι όχι μπλάνκο .
Δύο χρόνια πρίν και όλα μπορεί να είχαν πάρει άλλη τροπή , ίσως να μην τον άφηνε στο λεωφορείο ή να έδινε ξανά και να βρίσκονταν στην ίδια πόλη , αλλά ποιός ξέρει ίσως τότε να μην είχαν γνωριστεί ποτέ και η σαπουνόπερα να μην έπιανε χώρο στη μνήμη της .
Αυτά τα "αν" μην της τα λές ...