Ο,τι και να γινει θα ειμαι αυτη ακριβως η ιδια γκομενα που ξυπναει μεσα στη νυχτα τρομαγμενη και κλαιει
περιμενει μια λεξη, μια αγκαλια .
Που λιγο πριν γελουσε και σχεδον ουρλιαζε απο χαρα,και τωρα στεκεται μπροστα στο παραθυρο μεσα στο σκοταδι καπνιζοντας και βριζοντας.
Αυτη που την γνωρισες και ειπες "μα τι νουμερο ειναι τουτο ?"
Και την ξαναειδες μετα απο τρεις βδομαδες με μια μπυρα να σε χαιρεταει απο το απεναντι πεζοδρομιο.
Που ταξιδεψες ενα βραδυ μαζι της παιζοντας χαρτια και λεγοντας τρομακτικες ιστοριες μεσα στο τρενο.
Ναι ρε φιλε αυτη που οσο και αν δεν το παραδεχεσαι ακομα της ειχες πει "σ'αγαπω" και σου χαμογελασε. Στα λεω μηπως και θυμηθεις λιγο πως ενιωθες τοτε . Παλια μωρε.
Τα βραδια που μου κρατουσες το κεφαλι και το χαϊδευες και ελεγες "μην στεναχωριεσαι,ολα καλα"
Μπορουσες να με εχεις για παντα, το ενιωθες , το εδειχνα ανατριχιαζα καθε φορα που με ακουμπουσες σαν να με ηλεκτριζες.
Ποσο πισω μπορω ακομα να παω ? Πως γινεται να θυμαμαι ακομα τις πρωτες μας στιγμες ? Δεν μπορω να το εξιγησω δεν γινεται, δεν θελω.
Δεν λεω περασαν και δεκα χρονια απο τοτε δεν φοραω πια μαρτινς με φουστες και πολυχρωμα σταρακια κατατρυπιμενα.
Εγινα και εγω μια βολεμενη υπαλληλος καλοπληρωμενη. Ταγιερ ,make up, mascara ακριβως αυτα που κοροιδευαμε παρεα .
Μια γαμημενη μεταθεση και με φερνει στο διπλανο σου γραφειο. Μια ματια και χαθηκε και των δυο η ψυχραιμια . Η ιδια αποσταση που μας χωρισε μας ενωσε .
Μα τι θα γινει ? τι ?
περιμενει μια λεξη, μια αγκαλια .
Που λιγο πριν γελουσε και σχεδον ουρλιαζε απο χαρα,και τωρα στεκεται μπροστα στο παραθυρο μεσα στο σκοταδι καπνιζοντας και βριζοντας.
Αυτη που την γνωρισες και ειπες "μα τι νουμερο ειναι τουτο ?"
Και την ξαναειδες μετα απο τρεις βδομαδες με μια μπυρα να σε χαιρεταει απο το απεναντι πεζοδρομιο.
Που ταξιδεψες ενα βραδυ μαζι της παιζοντας χαρτια και λεγοντας τρομακτικες ιστοριες μεσα στο τρενο.
Ναι ρε φιλε αυτη που οσο και αν δεν το παραδεχεσαι ακομα της ειχες πει "σ'αγαπω" και σου χαμογελασε. Στα λεω μηπως και θυμηθεις λιγο πως ενιωθες τοτε . Παλια μωρε.
Τα βραδια που μου κρατουσες το κεφαλι και το χαϊδευες και ελεγες "μην στεναχωριεσαι,ολα καλα"
Μπορουσες να με εχεις για παντα, το ενιωθες , το εδειχνα ανατριχιαζα καθε φορα που με ακουμπουσες σαν να με ηλεκτριζες.
Ποσο πισω μπορω ακομα να παω ? Πως γινεται να θυμαμαι ακομα τις πρωτες μας στιγμες ? Δεν μπορω να το εξιγησω δεν γινεται, δεν θελω.
Δεν λεω περασαν και δεκα χρονια απο τοτε δεν φοραω πια μαρτινς με φουστες και πολυχρωμα σταρακια κατατρυπιμενα.
Εγινα και εγω μια βολεμενη υπαλληλος καλοπληρωμενη. Ταγιερ ,make up, mascara ακριβως αυτα που κοροιδευαμε παρεα .
Μια γαμημενη μεταθεση και με φερνει στο διπλανο σου γραφειο. Μια ματια και χαθηκε και των δυο η ψυχραιμια . Η ιδια αποσταση που μας χωρισε μας ενωσε .
Μα τι θα γινει ? τι ?
