Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Απο τις εξομολογήσεις μίας πόρνης

 Όχι, δεν ξεκίνησα την καριέρα μου ούτε γιατί δεν είχα άλλα μέσα ούτε γιατί δεν είχα άλλους πόρους.
Έγινα πόρνη, ίσως και κάτι χειρότερο, γιατί διψούσα για εκδίκηση.
Έδινα περισσότερα σε όποιον μου έδινε περισσότερα, μια μορφή πλειστηριασμού.
Σεξ και μετά δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις ? Απλό στοματικό και ιεραποστολικό.
Σεξ και ταινια ? Χμμ ίσως λιγάκι παραπάνω φροντίδα.
Σεξ και να κοιμηθείς μαζί μου ? Εκεί με γνώριζες καλύτερα.
Πονούσα όταν το έκανα, πολλές φορές ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα και να διώξω όποιον είναι δίπλα μου "Δεν μπορώ να σου δώσω ο,τι θες " "Φύγε".Μα με το καιρό συνήθισα .
 Αυτοαποκαλούμουν τότε πόρνη συναισθημάτων.
Ναι, σύχνα οι γυναίκες του είδους μου έχουν και άλλα ονόματα πουτάνα, τσούλα κλπ κλπ...
 Ευτυχώς για έμενα ποτέ κανείς δεν το κατάλαβε . Έφευγα αθόρυβα απο τη ζώη των εραστών μου .Ίσως κάποιοι να με είχαν συνηθίσει και να στεναχωρήθηκαν λίγο όμως σίγουρα οι περισσότεροι αδιαφόρησαν.
 'Ολα ξεκίνησαν γύρω στα 18 μου . Απογοητευμένη τότε σε μία σχέση που δεν λειτούργησε ήμουν αποφασισμένη να κάνω μια φόρα κάτι σωστό. Περίμενα , έναν,δύο, τρείς μήνες ώσπου τον γνώρισα
έιχα ήδη ένα πλούσιο βιογραφικό για την ηλικία μου πράγμα που θα κόμπλαρε κάποιους . Άλλα δεν τον πείραξε, στην αρχή ... Η σχέση τελείωσε λεγοντάς του "δεν θα είσαι εσύ ο σωτήρας μου . Θα παραμείνω μια πουτάνα και εσύ ένας μαλακας"
 Τότε, στα 20 μου πια αναζητούσα για τροφή τα συναισθήματα των άλλων .Ήξερα που να χτυπήσω .
Άντρες με χαμηλή αυτοεκτίμηση , άντρες μόνοι . Τους μελετούσα και γινόμουν αυτό που ζητούσαν.
Τη μία μέρα ζουζούνα , την άλλη αυστηρή ,έξυπνη, χαζή, πνευματόδης. Ψέυτικα ονόματα και τόποι κατοικίας. Φρόντιζα πάντα να μην γνωρίζονται μεταξύ τους .
 Απέφευγα τις σχέσεις χρησιμοποιόντας το σεξ. Έπεφτα πιο χαμηλά κάθε μερα. Σταμάτησα να λέω την αλήθεια ακόμα και στον ίδιο μου τον εαύτο.
 Στα 21 μου ήρθε η πρώτη πρόταση. Είχα κάνει κάποιες φορές σόου σε κάμερα ερασιτεχνικά μεν , αποτελεσματικά δε. Οι φανς δεν άργησαν να έρθουν. Στην αρχή ήταν 2 μετά 5 πότε έφτασα τους 200 ούτε που το κατάλαβα . Στην πραγματικότητα δεν έκανα και τίποτα διαφορετίκο απο τότε που ήμουν πόρνη συναισθημάτων . Απλά άρχισα να βγάζω τα έξοδά μου.
Μετά άρχισαν τα ταξίδια με τους δήθεν θείους μου . Βαρκελώνη , Πράγα και που δεν πήγαινα τότε .
Αυτά, τίποτα παραπάνω 3 χρόνια της ζωής μου έτσι .
 Ποιός να μου μιλήσει για ηθική όμως ?Αυτοί που σκοτώνουν και πίνουν το αίμα των απλών ανθρώπων ? Ή οι άλλοι ,οι της εκκλησίας ? Κανείς . Είμαι αυτό που είμαι και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι απο τη ζωή μου δεν θα το έκανα ακόμα και αν έπρεπε να υπογράψω δήλωση μετανοίας.